Stereotypowo, ale przyjemnie – czyli zamiana z księżniczką

Nie będę ukrywać, Zamiana z Księżniczką zaskoczyła mnie bardzo mocno. Nie fabularnie, bądźmy poważni. Ale jest to film lepszy od Świątecznego Księcia, zarówno pierwszej, jak i drugiej części.

(A może ja po prostu oglądałam Zamianę zaraz po Księciu 2 – dosłownie jeden po drugim – i stąd moje pozytywne odczucia).

Po czym poznać film świąteczny?

Zamiana z Księżniczką jest typowym filmem świątecznym. Skąd to wiem? No cóż, jest kilka obowiązkowych punktów, które nasz film ma.

ü  Leczenie złamanego serca (oczywiście o byłym chłopaku nie wiemy nic)

ü  Nowa wielka miłość

ü  Obowiązkowa bitwa na śnieżki

ü  Niesamowicie bystre dziecko

ü  Sieroty, którym należy pomóc na święta

ü  Jazda konna (zarówno w powozie, jak i w siodle) po śniegu

ü  Przystojny książę (zdecydowanie Netflixowy trend)

ü  Wielki zamek (zdecydowanie Netflixowy trend)

ü  Schodzenie po schodach bez patrzenia pod nogi (w zamku inaczej nie wolno)

Jak widzicie, Zamiana z Księżniczką, nie może Was rozczarować pod kątem schematów, przewidywalności, ba, po samym tytule można już powiedzieć, jak film się kończy.

A mimo to, oglądało mi się go bardzo przyjemnie.

Dobre aktorstwo

Ok, sprostujmy to od razu. Poza Vanessą to aktorstwo jest po prostu w porządku / nie razi / nie wprowadza w katusze i cierpienia / aż takiego drewna nie ma, by starczyło do kominka na całą zimę.

Za to Vanessa naprawdę błyszczy. Ci, co kojarzą ją tylko z High School Musical, właśnie kręcą z niedowierzaniem głowami, ale Hudgens prócz niebywałej urody i ślicznego głosu, została obdarowana również talentem aktorskim. I choć role, jakie przyszło jej grać w Księżniczce, są narysowane grubą kreską i oparte o kilka głównych cech, to właśnie Vanessa sprawia, że całość ogląda się dobrze.

Hudgens wciela się w tytułową księżniczkę Lady Margaret oraz mieszkankę Nowego Jorku, Stacy De Novo.

Cała fabuła opiera się na bardzo banalnym pomyśle – księżniczka nigdy nie zażyła normalnego życia, teraz ma wyjść za księcia, którego praktycznie nie zna, a już na pewno nie kocha, ale obowiązki to obowiązki. Dodatkowo jest spontaniczna (choć równocześnie bardzo wyrafinowana i na spontaniczność pozwala sobie tylko poza spojrzeniami otoczenia) i chciałaby przed ślubem poznać lud, którym przyjdzie je rządzić.

Z kolei Stacy jest utalentowaną cukierniczką, dostała możliwość wzięcia udziału w międzynarodowym konkursie organizowanym przez to małe, nieistniejące królestwo. Leczy złamane serce, nie lubi spontaniczności, wszystko musi mieć zaplanowane pod linijkę. Uwielbia swojego przyjaciela i jego córeczkę, i to właśnie przez marzenia tej małej słodkiej dziewczynki, zgadza się na szalony plan Lady Margaret.

Wszystko ma pójść gładko i sprawnie. Książę ma w planie wyjechać na dwa dni, więc Stacy nie będzie musiała z nim przebywać, rodzina królewska Lady Margaret praktycznie nie zna, więc nie ma po czym poznać, że coś jest nie tak. Z kolei Margaret uczy się wszystkiego na temat życia Stacy i ma być po prostu super wyluzowana.

Wszystko komplikuje się, gdy książę postanawia zostać, by zbliżyć się do swojej przyszłej żony. Stacy oczywiście zakochuje się w księciu, a Lady Margaret w przyjacielu Stacy, Kevinie.

To, że tę sztampę i brak nowości ogląda się dobrze, sprawiają małe rzeczy, jakie Vanessa wprowadziła do postaci. Lady Margaret jest bardzo dobrze ułożona i elegancka, Stacy więc używa zbyt sztucznego języka, jakim nawet rodzina królewska się nie posługuje. Z kolei luzackie chodzenie Stacy i jej życie, stosunki z bliskimi, sprawiają, że księżniczka mówi zbyt luźnym i nieużywanym slangiem, a zwykłe rzeczy, robi po raz pierwszy w życiu.

Zmiana akcentów, sposobów poruszania się, wręcz momentami jawna parodia obu postaci wychodzi Vanessie znakomicie. I tym samym zmienia The Princess Switch w film świąteczny zdatny do oglądania.

Niekoniecznie super dobry, niekoniecznie warty zapamiętania, niekoniecznie logiczny, ale jednak nie pozostawia po sobie chęci wyrzucenia laptopa przez okno.

Plusem jest również to, że w przeciwieństwie do Świątecznego Księcia, Zamiana z Księżniczką zdaje się być filmem bardzo samoświadomym. Nie stara się nam wmówić, że to wszystko jest możliwe, wprowadza nawet aspekt nadprzyrodzony w postaci starszego dziadka, który zdaje się wręcz kierować wszystkimi dookoła. I może to, że sam siebie nie bierze do końca na serio, całości również pomaga.

Netflix w Netflixie

Zamiana z Księżniczką dostarczyła nam także takiego lokowania produktu, że TVN może się uczyć. Zgadnijcie, jaki jest ulubiony film świąteczny Stacy?

ŚWIĄTECZNY KSIĄŻĘ.

Ba, mamy nie tylko wspomnienie tego filmu, ale również scenę z jego oglądania, a nawet finałowy pocałunek!

Wszyscy, którzy marzyli o połączonym uniwersum księżniczek Netflixa, muszą się z tym marzeniem pożegnać.

Nie będę Was namawiać do koniecznego oglądania Zamiany z Księżniczką, bo nie jest to film świąteczny, jaki trzeba zobaczyć. Nie ma w sobie nic odkrywczego. Ale jeżeli potrzebujecie czegoś do oglądania jednym okiem przy lepieniu uszek, czy pieczeniu pierniczków, czego fabuły nie trzeba uważnie śledzić, to jest to dobry wybór.

W każdym razie podczas oglądania nie wsadzicie z premedytacją laptopa do piekarnika, byleby nie oglądać dalej.